Projekt wydawnictwa „Kroniki polskiego tenisa 1901-2018”
Tenisowa era sukcesów Wojciecha Fibaka czy ostatnie lata naznaczone fenomenem Agnieszki Radwańskiej dają materiał do przygotowania wydawnictwa, które z jednej strony uporządkuje historię polskiego tenisa, a z drugiej nakieruje młodego odbiorcę na fenomen niezwykłej gry, świata wartości i etykiety, którą niesie za sobą tenis.
Proponujemy wydanie w 2019 roku książki przeznaczonej dla młodzieży „Kroniki polskiego tenisa 1901-2018”, pokazującej okres od zwycięzcy pierwszego turnieju tenisowego zorganizowanego w Warszawie hrabiego Zamoyskiego aż po czasy pierwszego polskiego opozycjonisty sportowego Władysława Skoneckiego, Wojciecha Fibaka, na erze sukcesów Agnieszki Radwańskiej kończąc. Książka ma mieć formę kroniki – na tle wydarzeń społecznych i historycznych zostaną przedstawione losy polskiego tenisa.
Proponowany układ rozdziałów:
I: Tenis – wyjątkowa rola dyscypliny w okresie poprzedzającym odzyskanie niepodległości
II.Tenis – sport elit przed rokiem 1918
III.Okres okupacji – związki środowiska tenisowego z AK
IV. Powstanie Warszawskie – rola tenisistów w walkach o Warszawę
V.PRL – tenis sport na marginesie
VI. Tenis dziś. Rola sukcesu Agnieszki Radwańskiej w promowaniu dyscypliny.
„Kroniki polskiego tenisa 1901-2018” – zobacz szkic książki
Tenis był zawsze w grupie sportów mających wysoką rangę społeczną. Elegancki w formie, uczący zasad dobrego wychowania i fair play, dostępny dla wszystkich, mający walory zdrowotne – stanowił ważny element sportowego wychowania młodzieży. Chociaż mija już 150 lat od sformułowania jego zasad, nadal pozostaje atrakcyjny. Źródłem siły i trwałości jest bowiem wierność tradycji. Kontynuowanie dawnych dobrych obyczajów jest wielce wskazane również dzisiaj, kiedy na boiskach dochodzi do agresji, przemocy i nieposzanowania prawa. Te treści ma zawierać w sobie książka „Kroniki polskiego tenisa 1901-2018”
Czytelnik dowie się z tego wydawnictwa, że Polski tenis ma bogate i piękne tradycje. W pierwszych latach niepodległości, kiedy tworzyły się zręby organizacyjne ruchu sportowego, był – mimo trudności ekonomicznych – jedną z podstawowych dyscyplin i zdobywał sobie coraz większą popularność. „Jak grzyby po deszczu powstają nowe kluby, przybywa też placów do gry” – pisał „Warszawski Wędrowiec”. Jednak nie powszechność czy poziom sportowy decydował o wysokiej randze społecznej tego sportu. Decydowali przede wszystkim ludzie – członkowie nowo powstających klubów i towarzystw Lawn-Tennisowych, wybitni politycy (książę Eustachy Sapieha, hrabia Maurycy Zamoyski, wysocy rangą wojskowi (gen. Kazimierz Sosnkowski, płk Ignacy Matuszewski, płk Kazimierz Glabisz), wpływowi przemysłowcy – którzy wkrótce mieli odegrać ważną rolę w życiu społecznym kraju. W pierwszych latach niepodległej Polski tenis zajmował miejsce szczególne w sporcie polskim. Skupiając w swych szeregach przedstawicieli inteligencji, artystokracji, elit społecznych i politycznych wysunął się na czoło wszystkich dyscyplin. Nie bez znaczenia był również fakt, ze zdobył dużą popularność w korpusie oficerskim Wojska Polskiego. O tym wszystkim będą traktować „Kroniki polskiego tenisa 1901-2018”.
W książce przypomnimy, że zwycięzcą pierwszego turnieju w Warszawie był ordynat Maurycy hrabia Zamoyski, członek i sponsor Warszawskiego Koła Sportowego (rok założenia 1907). Należał do grona najbliższych współpracowników Romana Dmowskiego, członek kierownictwa Narodowej Demokracji, kandydat na prezydenta RP w pierwszych wyborach, poseł w Paryżu. Do czołowych graczy Warszawskiego Koła Sportowego zaliczał się także książe Eustachy Sapieha, członek Rady Regencyjnej, w wolnej Polsce minister spraw zagranicznych. Związek ze środowiskiem tenisowym mieli: prof. Julian Nowak, premier RP w 1922 roku, senator, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, Cyryl Ratajski – prezydent Poznania, Stanisław Stahl – prezydent Lwowa i znany polityk Marian Seyda. Udział w życiu tenisowym kraju brali płk Ignacy Matuszewski – szef II Oddziału Sztabu Generalnego RP, potem minister skarbu, poseł RP na Węgrzech. W latach 30-ych kierował Polskim Związkiem Tenisowym, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego; generał Kazimierz Sosnkowski – najbliższy współpracownik Józefa Piłsudskiego, w czasie II wojny światowej Wódz Naczelny WP, prezes warszawskiej Polonii; kapitan Włodzimierz Marszewski – oficer wywiadu w Armii J. Hallera, członek kadry narodowej w tenisie, jeden z ostatnich dowódców Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, współautor raportu o sytuacji w Polsce po 1945 roku, przesłanego do ONZ, przewodniczący podziemnego komitetu organizacji demokratycznych. Za działalność polityczną skazany przez władze komunistyczne na karę śmierci.
W wydawnictwie „Kroniki polskiego tenisa 1901-2018” zaprezentujemy genezę polskiego tenisa. W latach międzywojennych kluby tenisowe, zachowując częściowo swój elitarny charakter, stopniowo ulegały procesowi demokratyzacji. Młodzież pochodząca z niższych warstw społecznych (Jadwiga Jędrzejowska, Ignacy Tłoczyński. Józef Hebda) miała szanse zrobienia kariery. Kluby były organizacjami otwartymi, a przypadki dyskryminacji w jakiejkolwiek postaci były rzadkością. Tenis stał się szkołą wychowania obywatelskiego i sportem, który zyskał wielką popularność wśród polskiej inteligencji.
W 1918 roku podczas obrony Lwowa jedna z baterii artyleryjskich została nazwana „Pogoń”. Dowodził nią porucznik Władysław Kuchar, gracz daviscupowy, a celowniczym był jego brat Władysław Kuchar – najwybitniejszy sportowiec Polski tamtego okresu. Członkowie klubów tenisowych brali udział w powstaniach śląskich i powstaniu wielkopolskim.
Jedna z najpiękniejszych kart w dziejach tej dyscypliny to II wojna światowa. Okres ten także zostanie opisany w „Kronikach polskiego tenisa 1901-2018”. We wrześniu 1939 roku cała drużyna daviscupowa (Ignacy Tłoczyński, Józef Hebda, Czesław Spychała, Adam Baworowski) zgłosiła się w szeregi WP, a potem działała w konspiracji. Trzej pierwsi odnieśli rany, a hrabia Baworowski zginął na Wschodzie. Żaden innych kraj nie poniósł takich strat. W Powstaniu Warszawskim tenisiści wsławili się atakiem na koszary SA przy ul. Koszykowej – była to jedna z najbardziej brawurowych akcji powstańczych. W dowództwie powstania zasiadał kapitan przedwojennej reprezentacji daviscupowej, radca Aleksander Olchowicz, organizator formacji wojskowych Stronnictwa Pracy.
W okresie II wojny światowej przedstawiciele całego środowiska tenisowego (działacze, trenerzy, zawodnicy) zapisali piękną kartę. Płk Ignacy Matuszewski wraz ze swą żoną Haliną Konopacką uratował skarbiec Narodowego Banku Polskiego. W wielu miastach, a przede wszystkim w Warszawie i Krakowie, ośrodki tenisowe stały się bazą działalności komórek Armii Krajowej. Systematycznie organizowano turnieje konspiracyjne. Żaden inny europejski kraj nie może się poszczycić równie bogatą historią walk sportowców. W kampanii wrześniowej, w obozach śmierci, w powstaniu warszawskim zginęło w sumie 34 tenisistów. Wydarzenia te i fakty pokazują najlepiej olbrzymi wkład środowiska sportowego w walkę o niepodległość i stanowią element wychowania patriotycznego.
Te powiązania z przedwojennymi kołami rządowymi, a przede wszystkim z obozem piłsudczykowskim, związki z Armią Krajową i postawa większości większości przedstawicieli środowiska tenisowego sprawiły, że tenis został zaliczony do sportów trzeciej kategorii i ponad ćwierć wieku po 1945 roku był niedofinansowany, cierpiał na brak obiektów, miał ograniczone kontakty międzynarodowe. Dokumentacja tego okresu wydaje się być wskazana, tym bardziej, że miały miejsce aresztowania i surowe wyroki sądowe. Dopiero sukcesy międzynarodowe Wojciecha Fibaka wpłynęły na zmianę sytuacji.
Po 1989 roku sportowcy uzyskali możliwość swobodnego podróżowania po świecie i startowania w wielkich turniejach. Szansę tę najlepiej wykorzystała Agnieszka Radwańska, która została zawodniczką międzynarodowego formatu i zrobiła autentyczną, międzynarodową karierę. Dzisiaj jest postacią numer jeden w historii polskiego tenisa, a jej przykład świadczy o tym, że jedyną drogą prowadzącą do wielkich sukcesów jest solidna, wytrwała praca. O sukcesach córki opowie nam na potrzeby wydawnictwa „Kroniki polskiego tenisa 1901-2018” Piotr Radwański, pierwszy trener naszej znakomitej tenisistki.
Nakład – 1000 egz.
Publikacja ukazuje się dzięki wsparciu Ministerstwo Sportu i Turystyki: Partnerzy: Polski Związek Tenisowy, Agnieszka Radwanska,Strefatenisa.com.pl – Sklep tenisowy, Pacific Polska, WKT Mera, Tenis Kozerki – Akademia Tenisowa Tenis Kozerki.
Wydawcą książki jest Stowarzyszenie Tenisowo-Narciarski Klub Dziennikarzy Media
projekt okładki: Piotr Gil Wydawnictwo Hokus-Pokus
Tenisowo – Naraciarski Klub Dziennikarzyn MEDIA
Ul. Daleka 5, 05 – 850 Ożarów Mazowiecki
NIP: 9451898261
Numer konta: Alior Bank – PL 92-2490-0005-0000-4520-3839-0381
Kontakt: Tomasz Barański
Kom. 519310693
Pary: Agnieszka Dyderska / Waldemar Mnich – w miksta oraz Sławomir Cholewiński / Tomasz Barański – w debla zostali zwycięzcami IV Turnieju Tenisowego o Puchar Burmistrza Ożarowa Mazowieckiego. W Turnieju uczestniczyło blisko 30 zawodników z całej Polski. Najlepsi otrzymali puchary ufundowane przez Gminę Ożarów Mazowiecki oraz nagrody rzeczowe od Strefy Tenisa. Wszyscy uczestnicy otrzymali upominki od Gminy Ożarów Mazowiecki.
